Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Uroczystość liturgiczna ku czci Najświętszego Sakramentu, związana z procesją, podczas której niesie się Najświętszy Sakrament ulicami miejscowości.
Bezpośrednią przyczyną ustanowienia tego święta były objawienia bł. Julianny z Cornillon. W 1209 r. przeżywała ona widzenia jasnej tarczy księżyca z wyraźnie zarysowaną ciemną plamą. Zinterpretowano to jako znak braku wśród świąt kościelnych specjalnej uroczystości ku czci Najświętszego Sakramentu.
W 1246 r. bp Robert wprowadził taka uroczystość dla diecezji Liege. Ustanowił je dla całego Kościoła w 1264 r. papież Urban IV.
Do Polski wprowadził Boże Ciało biskup krakowski Nanker w 1320 r. Zwyczaj procesji przyjął się od końca XV w.
Po reformacji, która kwestionowała realna obecność Chrystusa pod postaciami chleba i wina, uczestnictwo w procesji Bożego Ciała traktowano jako manifestację wiary, a zarazem przynależności narodowej.
W procesji Bożego ciała Najświętszy Sakrament niesiony jest pod baldachimem przez kapłana podtrzymywanego przez dwóch mężczyzn. (W Polsce przedrozbiorowej w procesji stołecznej jednym z podtrzymujących był sam król z najwyższymi dostojnikami państwowymi).
Procesja prowadzi do czterech ołtarzy, przy każdym z nich rozważana jest tajemnica Eucharystii. Przed Najświętszym Sakramentem sypane są na drodze kwiatki. Sypią je najczęściej bielanki, dziewczynki, które w danym roku po raz pierwszy przystąpiły do komunii świętej. /źródło:KAI/
