Klasztor Hieronimitów (Mosteiro dos Jerónimos) jest najwspanialszym przykładem potęgi Portugalii w erze Wielkich Odkryć Geograficznych. Fundusze na budowę tego obiektu pochodziły z 5% podatku pobieranego od kupców przypraw. W roku 1983 budowla została wpisana na Listę światowego Dziedzictwa UNESCO. Klasztor powstał na miejscu kaplicy Ermida do Restelo (Capela de Săo Jerónimo), założonej w tym miejscu przez Henryka Żeglarza. Budowa klasztoru rozpoczęła w 1502 z polecenia króla Manuela I jako wyraz dziękczynienia za szczęśliwą wyprawę Vasco da Gamy do Indii. Król Manuel I nie zobaczył gotowego klasztoru, zmarł 30 lat przed ukończeniem budowy. W roku 1551, król Jan III (syn Maunuela I) zrezygnował z finansowania dalszej budowy. Długość trwania budowy klasztoru to około 50 lat, co jak na tamte czasy było imponującym tempem. Do roku 1934, klasztor był pod opieką zakonu św. Hieronima stąd jego nazwa. Pierwotny klasztor wzniesiony był w stylu gotycko-manuelińskim, natomiast w XIX wieku został nieco zmieniony i odnowiony.
